Ik wilde graag een baan. Maar er waren mensen die zeiden dat dat mij niet zou lukken. Dat maakte me onzeker, maar toch wilde ik het proberen.

‘Ik had een paar jaar geleden niet gedacht dat ik zou kunnen werken. Door mijn autisme ben ik in 3 havo naar het speciaal onderwijs gegaan. Nadat ik mijn diploma behaald had, kwam ik terecht in de dagbesteding bij een zorgboerderij. Daar was ik voor mijn gevoel na 2,5 jaar wel klaar. Ik wilde graag een baan. Maar er waren mensen die zeiden dat dat mij niet zou lukken. Dat maakte me onzeker, maar toch wilde ik het proberen. In januari ben ik via de gemeente Drimmelen gestart met het leerwerktraject bij MidZuid.’

Dorien Damen, trajectbegeleider van Finley, vertelt: ‘Finley is gestart in de groenvoorziening in een voortraject. Hier hebben we onderzocht of die bij ons een dienstverband kon krijgen. Dit houdt in dat de loonwaarde bepaald is, we gesprekken gevoerd hebben met de gemeente, het UWV en met de zorggroep waar Finley bij zit. Iedereen was het erover eens: dit gaat lukken. Met hele kleine stapjes gaat die vooruit. In het begin met veel tranen en paniek, nu steeds vaker zonder grote problemen.’

Finley, die graag met die/hen aangeduid wil worden, vertelt: ‘Ik werk bij de groenvoorziening in Made. Dat bevalt goed. We hebben opgebouwd van twee dagdelen naar nu drie volle dagen. Ik werk in een kleine ploeg, dat past beter bij mij. Ik ben de hele dag buiten. Als het koud is of als het regent is dat minder fijn, maar het werk is leuk en de mensen zijn ook leuk. Het meest vervelend vind ik dat ik een eind door de polder moet fietsen. In het begin raakte ik in paniek als het regende of slecht weer was. Nu gaat het steeds vaker goed. Ik heb ook een hele lieve leidinggevende, Henk Vissers. Die kan ik bellen als er wat is.’

Om hulp durven vragen, dat is een grote stap, maar zoals Finley nu zegt: ‘Je moet je niet schamen om hulp te vragen, iedereen heeft soms wat hulp nodig’.

Sinds augustus heeft Finley een contract bij MidZuid, daar is die supertrots op. ‘Er is een groot verschil tussen de Finley van een jaar geleden en de Finley van nu. Ik voel me anders, dat zeker. Ik vind het lastig om dat onder woorden te brengen.’

Dorien: ‘Finley vindt het lastig om positief te zijn over henzelf maar die heeft het super gedaan. De persoonlijke ontwikkeling is écht indrukwekkend. En we zetten ons ervoor in om te zorgen dat het goed blijft gaan. Elke paar maanden zitten Finley en ik met de gemeente en zorgbegeleiding bij elkaar om door te spreken of alles goed loopt. We bespreken waar Finley tegenaan loopt en waar we hen nog bij kunnen helpen. Zo voorkomen we ook een hoop problemen.’

Finley: ‘Eerst kreeg ik een kleine uitkering, maar nu verdien ik echt mijn eigen geld. Daar ben ik trots op en heel blij mee. Ik kan bijvoorbeeld nu vaker naar mijn partner in Londen. En ik heb geld om leuke dingen te doen. Dit weekend ga ik naar Facts, een comicbeurs in Gent, daar heb ik zin in!’