Dammy Verkooijen, medewerker bij Staka

Tot 2009 heeft Dammy Verkooijen vast werk. Maar dan, door de financiële crisis, verliest hij zijn baan. Het verandert zijn leven. Maar liefst vijf jaar zit hij werkloos thuis. Pas dan komt hij via MidZuid in contact met Staka. Het verandert opnieuw zijn leven. Maar deze keer op een positieve manier.

Dammy aan het werk in het magazijn

Dammy (1970) is geboren en opgegroeid in Made. Op de technische school kiest hij voor metaaltechniek. Dammy: “Ik kon ook kiezen voor hout, maar metaal vind ik gewoon een mooi product om mee te werken.” Na nog eens twee jaar op een bedrijfsschool vindt Dammy een baan. Hij vertelt: “Ik kan dan beginnen bij een metaalbedrijf. Door de jaren heen doe ik daar verschillende werkzaamheden. In totaal werk ik er zeventien jaar. De laatste negen jaar op de afdeling poedercoating. Het werk bevalt goed. Maar als in 2009 de crisis uitbreekt, sta ik aan de verkeerde kant. Ik krijg ontslag.”

Moeilijke tijd

De financiële crisis in 2009 heeft grote gevolgen. Zeker ook voor Dammy. Na twee jaar WW, komt hij in de bijstand. Dammy daarover: “Dat was geen leuke tijd, vooral niet toen ik in de bijstand kwam. Ze willen dan alles van je weten. En ik kwam bijna nergens meer. Ik heb autisme en ben mensenschuw. Ik vind het heel moeilijk om contacten te leggen. En ook een relatie beginnen, lukt me maar niet. En als ik dan ging solliciteren werd ik steeds afgewezen. Dat maakte het nog moeilijker voor me. Gelukkig woon ik dicht bij mijn moeder en zus. Die helpen mij. Maar om werk te vinden, had ik andere hulp nodig.”

Werkconditie

Die hulp komt in 2014 van MidZuid. En als de Participatiewet in 2015 wordt ingevoerd, opent dat voor diverse mensen nieuwe deuren. Ook voor Dammy. In dat jaar heeft Staka een vacature waar hij met zijn ervaring, maar ook met zijn autisme en langdurige werkloosheid voor in aanmerking komt. Dammy weet het nog goed. “Opnieuw gaan werken vond ik in het begin heel zwaar. Mijn benen waren snel moe. Ik kon het gewoon niet volhouden. Mijn werkconditie was niet goed. Ik ben heel blij dat ik toen van Staka een tweede kans heb gekregen.” Een jobcoach helpt Dammy in die periode om het werk weer goed op te pakken. Daarnaast kan Dammy altijd terugvallen op zijn vaste begeleider Jan van Vuuren, die gemiddeld eens per half jaar langskomt, om te bespreken hoe het gaat. Dammy daarover: “Dat is belangrijk voor mij. Mijn moeder helpt me nu nog thuis, maar die wordt natuurlijk ook ouder. En ik heb soms echt wel wat hulp nodig door mijn autisme.”

Blij met elkaar

Bij Staka gaat het nu al zeven jaar heel goed. Dammy tot slot: “Eerst werkte ik in het magazijn. Toen degene die het inpakken voor transport deed met pensioen ging, hebben ze mij voor dat werk gevraagd. Het past heel goed bij me. Het is werk met veel structuur. En ik stop pas als het klaar is, ook al is mijn werktijd voorbij. Ik ben blij met mijn werk. En Staka is ook blij met mij. Dat is het allerbelangrijkste, dat je blij bent met elkaar.”

Dat Staka blij is met Dammy, daarover vertelt Jos Helsloot, hrm-manager bij Staka.

Lees zijn verhaal hier.